%0 Journal Article %T نقش وزیران شیعی دربار خلافت عباسی بر گسترش تشیع امامی در قرن هفتم هجری %J پژوهشنامه تاریخ تمدن اسلامی %I دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران %Z 2228-7906 %A رحمتی, محسن %A بیرانوند, زینب %D 2019 %\ 08/23/2019 %V 52 %N 1 %P 59-79 %! نقش وزیران شیعی دربار خلافت عباسی بر گسترش تشیع امامی در قرن هفتم هجری %K گسترش تشیع %K وزیران شیعه %K تشیع امامیه %K خلافت عباسی %R 10.22059/jhic.2020.277707.653984 %X در قرن هفتم، تشیع امامی تحت تأثیر عوامل متعدد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی همچون فعالیّت­های علمای شیعی، تصوف و جنبش اجتماعی فتوّت، آشفتگی‌های سیاسی و تسامح مذهبی مغولان، گسترش یافت. در میان عوامل گوناگون، نقش وزیران شیعی­مذهب دربار خلافت عباسی نیز در خور توجه است. در این مقاله با روش توصیفی ـ تحلیلی، پس از مروری گذرا بر احوال وزرای شیعی در سده هفتم هجری، نقش ایشان در این زمینه بررسی می‌شود. بنابر یافته­های این پژوهش، در این دوره، خلیفۀ عباسی الناصرالدین‌الله (حک: 575ـ622ق)، با طرح و پیگیری وحدت مذهبی، از شیعیان برای تصدّی منصب وزارت بهره گرفت. وزیران شیعی نیز با استفاده از فرصت و از طُرُق مختلف همچون سپردن مناصب اداری، عمران مشاهد متبرّکه و سرانجام تولیّت مدرسۀ مستنصریه در بغداد، به شیعیان، در رشد فرهنگی و اجتماعی شیعیان و تحکیم و ترویج شعائر و باورهای شیعی در قلمرو خلافت، نقش بارزی ایفا کردند. %U https://jhic.ut.ac.ir/article_75208_db72fcaf5751c6c62794863178697a68.pdf